Waar hij op papier te boek staat als financieel directeur, ligt de praktijk wat gecompliceerder. Danny bemoeit zich naar eigen zeggen ‘namelijk óveral mee’. Danny houdt van de hectiek en de bruisende omgeving bij Blankert, maar eenmaal thuis trekt hij zich het liefst helemaal terug. “Modelbouw, schilderen en inmiddels ook LEGO. Lekker zelf bezig zijn, dat vind ik heerlijk.” Wij spraken Danny over zijn veelzijdige rol, de bijzondere manier waarop Blankert ooit op zijn pad is gekomen en de nodige komische momenten in de auto.
Huis vol Vogels
Danny (44) is opgegroeid in Wezep, onder de rook van Zwolle. Daar woonde hij tot zijn 27e om zich vervolgens via Zwolle te settelen in het Drentse Ruinerwold. In Ruinerwold geniet Danny van de rust en de gemoedelijkheid. Voor zover dat kan overigens, want het is een drukke bedoening in ‘huize De Vogel’, waar Danny gezelschap heeft van zijn vrouw Mirjam, zijn kinderen Brian, Wendy en bonusdochter Mirna, een hond, twee konijnen en – jáwel – een vogel.
“Mirjam en ik hebben elkaar ooit leren kennen tijdens een avondje stappen in Zwolle. Op zich best knap, aangezien ik in die tijd nog in Wezep woonde en Mirjam in Groningen. Hoe groot is die kans dat je elkaar dan in Zwolle ontmoet? Het moest zo zijn, denk ik”, concludeert Danny met een glimlach. Ondanks dat de relatie voorbestemd lijkt, houdt deze in eerste instantie geen stand. Danny en Mirjam verliezen elkaar jarenlang uit het oog, om vervolgens tóch weer samen te komen. Inmiddels zijn ze gelukkig getrouwd. Eind goed, al goed.
Cijferknobbel
Danny heeft een cijferknobbel. “Dat werd aan de mavo wel duidelijk. Ik had niks met biologie en talen lagen me ook niet echt.” Een logische vervolgstap na de mavo was dan ook het middelbaar economisch en administratief onderwijs, beter bekend als meao. Danny probeert de opleiding naast zijn baan bij een administratiekantoor te combineren door flink te blokken in de avonduren, maar merkt dat die intensiteit ‘m te pittig is. “Met een stukje praktijkervaring werk ik me wel omhoog”, besloot hij, nuchter als hij is. Dat is uiteindelijk ook exact wat er is gebeurd.
Maar liefst 21 jaar lang doet Danny als administratief medewerker, assistent accountant en relatiemanager ervaring op bij verschillende accountantskantoren in Apeldoorn, Nunspeet en Zwolle tot hij in december 2020 in dienst treedt bij Blankert. Hoe hij bij Blankert terechtkwam? “Dat is eigenlijk best een grappig verhaal”, zegt hij met een glimlach. “Ik stond op het punt te tekenen bij een concurrent van mijn toenmalige werkgever en ik moest wat regelen rondom m’n leaseauto. Die auto leasete ik toevallig bij Blankert en destijds was ik vanuit mijn werkgever ook nog eens accountmanager voor Blankert.” Danny kende Blankert en toenmalige eigenaar Robert dus goed. “Hij zei me: ‘Laten we eens om de keukentafel gaan om te kijken of je niet bij ons aan de slag kunt. Niet veel later trad ik in dienst als financieel directeur.”
Een echte aanjager
Een typische werkdag? Die bestaat volgens Danny niet en dat is nou precies waarom hij het zo naar zijn zin heeft bij Blankert. “Ik heb veel behoefte aan afwisseling. Dat zorgt ervoor dat ik geprikkeld blijf in m’n bovenkamer. Toen ik werkte in de accountancy zagen mijn dagen er veelal hetzelfde uit. Ik werkte op een eiland en deed veel repeterend werk. Hier is dat heel anders en dat bevalt me uitstekend.”
Danny houdt van dynamiek. Het is dan ook niet voor niks dat hij zich – naast zijn vaste werkzaamheden – nog met van alles en nog wat bezighoudt. “Ik bemoei me eigenlijk overal mee,” zegt hij met een glimlach. “Automatisering, software, de verbetering van het product shortlease… Dat zie ik ook wel een beetje als mijn verantwoordelijkheid. Zorgen dat ‘de trein aangaat’ en met z’n allen steeds sneller gaan: dat is een grote uitdaging, het geeft enorm veel energie als we dat voor mekaar krijgen. Dat is uiteindelijk waar ik iedere ochtend m’n bed voor uitstap.”
Dat Blankert de vruchten plukt van de bundeling met Mobility Service merkt Danny dagelijks. “Het voelt echt als één team, één taak en de puzzelstukjes vallen steeds meer op hun plek. We beschikken nu over nog meer mensen met ambitie en knowhow en je kunt enorm veel van elkaar opsteken. Zo hebben we de afgelopen periode flinke stappen gemaakt op het gebied van automatisering. Dat proces is heel leerzaam geweest.”
‘Verstand komt met de jaren’
Wat er door de speakers komt als Danny, na een dag werken, rond half zes voldaan in de auto stapt? “Inmiddels gewoon Q-music”, zegt hij met een glimlach die een hoop verraad. “Vroeger was dat wel anders. Met de loop van de tijd word je verstandig, zullen we maar zeggen…”
Ondanks dat Danny zichzelf geen autoliefhebber noemt, heeft hij wel altijd de droom gehad om een sportauto te bezitten. “Ik heb uiteindelijk 5 jaar een Nissan 350Z gereden, dus dat is me gelukt! Japanse merken spreken me aan en de 350Z is een uniek model. Je kunt alleen niet in een tweezitter mét kinderen het land door… Op een gegeven moment heb ik eraan moeten geloven en heb ik ‘m ingeruild voor een Nissan Leaf.”
Autoblunders
Als hem wordt gevraagd naar zijn grootste ‘autoblunder’, schieten hem twee momenten te binnen. “Dan moeten we terug naar 1999. Ik had net een dag m’n rijbewijs en mocht de volgende dag van mijn vader in zijn Daihatsu Move naar het werk. Ik heb toen voor de zekerheid nog de hele avond geoefend op het in en uit de garage rijden.” Wat er vervolgens op die beruchte dag gebeurde laat zich raden. “Toen heb ik bij het achteruitrijden de bumper in de muur van ons huis geparkeerd.”
Het volgende moment vindt een aantal jaren later plaats. “Ik ben eens geflitst door een motoragent. Volkomen terecht trouwens, want ik reed 92 waar je 50 mocht.” De agent gaf aan aanvankelijk niet van plan te zijn geweest de motor te pakken, maar dat hij dat op advies van zijn vrouw tóch maar had gedaan. ‘Zo kon hij onderweg nog even de lasergun gebruiken’ was haar argument. ‘Had nou maar gewoon de auto genomen’, was Danny’s droge reactie…